Een ervaren ruiter wordt door een paard van een collega omver gelopen terwijl zij in het weiland een waterbak aanvult. De ruiter loopt hierdoor ernstig letsel op aan haar linkerbeen. Kan zij schadevergoeding vorderen van haar collega-ruiter, of is zij zelf gewoon onvoorzichtig geweest?
De ruiter besloot een zaak van het ongeval te maken en daagde hierbij haar collega-ruiter voor de rechter. Tijdens de rechtszaak komt vast te staan dat de ruiter op de dag van het ongeval niet in het weiland had hoeven te zijn. De ruiter had de waterbak namelijk ook aan de buitenkant van het weiland kunnen bijvullen. De rechter stelt daarnaast vast dat de ruiter omver werd gelopen door het paard van de collega-ruiter terwijl zij met een derde stond te praten. De rechter vraagt zich daarmee af of de ruiter wel voldoende op de paarden in het weiland heeft gelet of dat zij werd afgeleid door het gesprek. De rechter oordeelt daarom dat de ruiter zelf voor 70% heeft bijgedragen aan het ontstaan van het ongeval en dat zij daarom maar 30% van haar schade vergoed krijgt.
De ruiter is het niet met de uitspraak van de rechtbank eens en gaat in hoger beroep bij het gerechtshof Arnhem-Leeuwarden. Dit blijkt een goede zet te zijn. Het gerechtshof Arnhem-Leeuwarden is het niet met de uitspraak van de rechtbank eens. Volgens het gerechtshof is de eigenaar van een dier verantwoordelijk voor het onberekenbare gedrag van een dier. Dat de ervaren ruiter beter op had moeten letten omdat zij veel ervaring heeft met paarden, doet aan dat uitgangspunt niet af. De ruiter kan opgelucht adem halen want zij krijgt in hoger beroep gelijk en kan voor 100% een schadevergoeding vorderen van haar collega-ruiter.